Main Article Content
Handelsname: 'n vorm van leksikale vernuwing teen die agtergrond van globalisering
Abstract
The focus of this article is nomenclature; more specifically, naming practices in the business world. This includes business names and brand names; the latter also sometimes refers to business names. The term ‘nomenclature' dates from the Roman times when the servant who accompanied his owner/boss in order to tell him the names of the people they met along the way was called a ‘nomenclator'. This article aims to: differentiate between the ways in which brand names are formed in comparison to the formation of words in the linguistic lexicon of Afrikaans and English; specify the requirements for effective naming in the global business world from a marketing perspective; indicate the differences between brand names as part of the mental lexicon and words in the linguistic lexicon,and categorise this type of nomenclature in terms of its morphological character. From a marketing perspective the literature studied indicates that an ideal brand name/business name in the 21st century aspires to: achieve balance between creativity, semantic transparency and word economy; incorporate the impact of globalisation; be unique and not copied; enhance the image of the specific product/business or service; have visual identity i.e. logo. Based on the data analysis which made it possible to categorise nomenclature in terms of their morphological character, the following language requirements can be identified for brand names in the 21st century. An ideal brand name is not too language-specific; accommodates languages within the same contact situation; encompasses generic reference, but is not in itself generic in the sense that words in the linguistic lexicon can refer generically — the brand name forms part of the mental lexicon of people sharing the same background knowledge or should include an adjective qualifying a noun that identifies a product class; and an ideal brand name can often take part in the processes of grammaticalization, based on the word's exemplary reference. The analysis of the data, specifically the morphological analysis of nomenclature, has shown that knowledge of the basic linguistic disciplines and the world knowledge of the language user is taken into account when nomenclature is interpreted and formed.
Die fokus in die artikel is nomenklatuur, meer spesifiek naamgewingspraktyk in die besigheidswêreld. Dit sluit besigheidsname en handelsname in; laasgenoemde kan ook soms 'n besigheidsnaam wees. Die term ‘nomenklatuur' dateer uit die Romeinse tye toe die slaaf wat sy meester/eienaar vergesel het om vir hom die name voor te sê van diegene wat hul langs die pad ontmoet het, 'n ‘nomenklator' genoem is. Die artikel het ten doel om te onderskei tussen die manier waarop handelsname in vergelyking met woorde in die linguistiese leksikon in Afrikaans en Engels gevorm word; die vereistes vir effektiewe handelsnaamvorming vanuit 'n bemarkingsperspektief in die geglobaliseerde wêreld te stel; die verskille tussen handelsname as deel van die mentale leksikon en woorde in die linguistiese leksikon uit te wys; die tipe nomenklatuur te kategoriseer in terme van hul morfologiese aard Die bestudeerde literatuur het aangedui dat 'n goeie handelsnaam/besigheidsnaam in die 21ste eeu vanuit 'n bemarkingsoogpunt streef na balans tussen kreatiwiteit, woordekonomie en semantiese deursigtigheid; die impak van globalisering moet verreken; uniek moet wees en nie naboots nie (not a ‘copycat'); die beeld van die bepaalde produk/besigheid/diens moet onderskryf en moet beskik oor visuele identiteit dit is sowel die naam as logo. Op basis van die analise wat dit moontlik maak om nomenklatuur te kategoriseer in terme van hul morfologiese aard, kan die volgende talige vereistes geïdentifiseer word vir handelsname in die 21ste eeu. Ideale handelsname is nie taalspesifiek nie, maar steun swaar op leksikologiese universalia; is deel van die mentale leksikon van die taalgebruiker; neem deel aan die grammatikaliseringsprosesse (die proses van morfeemtoevoeging); inkorporeer generiese verwysing superordinaatstatus moontlik maak in die mentale en nie die linguistiese leksikon nie (verkry 'n ‘algemene' betekenis asof dit die enigste handelsnaam in die produkkategorie is) en dit bevat 'n kwalifiserende adjektief wat 'n naamwoord produkklas/kategorie) kwalifiseer. Die data-analise en spesifiek die morfologiese analise van nomenklatuur het aangetoon dat kennis van al die basislinguistiekdissiplines en die wêreldkennis van die taalgebruiker verreken moet word by die interpretasie en skepping van handelsname.
Southern African Linguistics and Applied Language Studies 2005, 23(1): 39–58
Die fokus in die artikel is nomenklatuur, meer spesifiek naamgewingspraktyk in die besigheidswêreld. Dit sluit besigheidsname en handelsname in; laasgenoemde kan ook soms 'n besigheidsnaam wees. Die term ‘nomenklatuur' dateer uit die Romeinse tye toe die slaaf wat sy meester/eienaar vergesel het om vir hom die name voor te sê van diegene wat hul langs die pad ontmoet het, 'n ‘nomenklator' genoem is. Die artikel het ten doel om te onderskei tussen die manier waarop handelsname in vergelyking met woorde in die linguistiese leksikon in Afrikaans en Engels gevorm word; die vereistes vir effektiewe handelsnaamvorming vanuit 'n bemarkingsperspektief in die geglobaliseerde wêreld te stel; die verskille tussen handelsname as deel van die mentale leksikon en woorde in die linguistiese leksikon uit te wys; die tipe nomenklatuur te kategoriseer in terme van hul morfologiese aard Die bestudeerde literatuur het aangedui dat 'n goeie handelsnaam/besigheidsnaam in die 21ste eeu vanuit 'n bemarkingsoogpunt streef na balans tussen kreatiwiteit, woordekonomie en semantiese deursigtigheid; die impak van globalisering moet verreken; uniek moet wees en nie naboots nie (not a ‘copycat'); die beeld van die bepaalde produk/besigheid/diens moet onderskryf en moet beskik oor visuele identiteit dit is sowel die naam as logo. Op basis van die analise wat dit moontlik maak om nomenklatuur te kategoriseer in terme van hul morfologiese aard, kan die volgende talige vereistes geïdentifiseer word vir handelsname in die 21ste eeu. Ideale handelsname is nie taalspesifiek nie, maar steun swaar op leksikologiese universalia; is deel van die mentale leksikon van die taalgebruiker; neem deel aan die grammatikaliseringsprosesse (die proses van morfeemtoevoeging); inkorporeer generiese verwysing superordinaatstatus moontlik maak in die mentale en nie die linguistiese leksikon nie (verkry 'n ‘algemene' betekenis asof dit die enigste handelsnaam in die produkkategorie is) en dit bevat 'n kwalifiserende adjektief wat 'n naamwoord produkklas/kategorie) kwalifiseer. Die data-analise en spesifiek die morfologiese analise van nomenklatuur het aangetoon dat kennis van al die basislinguistiekdissiplines en die wêreldkennis van die taalgebruiker verreken moet word by die interpretasie en skepping van handelsname.
Southern African Linguistics and Applied Language Studies 2005, 23(1): 39–58
